Αποδεικνύεται περίτρανα, ότι ουδεμία αξιόποινη πράξη από αυτές που μου αποδίδονται τέλεσα

 ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ  ΑΡΤΕΜΗΣΩΡΡΑ

     ΠΡΟΤΑΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ   

                                                                          ...//...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΠΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ (Ε) 

 Απόλυτα και κατηγορηματικά ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΉΝ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ με εντελώς  αόριστο τρόπο.  Μου αποδίδεται και η κατηγορία περί Δημόσιας διέγερσης του άρθρου 184 του ΠΚ, καθότι, δεν προσδιορίζεται με ποιόν τρόπο, σε ποιόν τόπο και χρόνο εγώ απευθύνθηκα δημοσίως στους πολίτες και τους διήγειρα να διαπράξουν ποινικά αδικήματα. Η κατηγορία η οποία μου αποδίδεται σχετίζεται με τις αναφορές στις 28 μετοχές της Τράπεζα της Ανατολής, στα 115 τρις. δολλαρίων ΗΠΑ και για τα 600 δις. Δολλάρια. στα  οποία κεφάλαια  αναλυτικά αναφέρθηκα πιο πάνω. Εγώ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΑΤΟΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΝΟΜΙΜΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΛΕΓΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΝΟΜΙΜΕΣ, ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΕΣ ΧΡΗΜΑΤΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, όπως και πιό πάνω αναφέρω σχετικά, αλλά προκύπτει και από δεκάδες έγγραφα που υπάρχουν στην δικογραφία. 

 Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι από τον τρόπο που αναφέρεται η κατηγορία υπό στοιχείο (Ε), προκύπτει, ότι τα χρέη των πολιτών, οφειλετών του Δημοσίου, ήταν ήδη υφιστάμενα, δηλαδή ευρίσκοντο ήδη σε οικονομική αδυναμία και είχαν ήδη διακόψει τις πληρωμές τους προς τις Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και το Δημόσιο, πριν γίνουν μέλη της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, ή αποστείλουν την εξώδικη εντολή. Από αυτό και μόνο προκύπτει και είναι και η πραγματικότητα, ότι ουδέποτε προκάλεσα, τους πολίτες δημόσια, να μην πληρώσουν τις οφειλές τους. Αλλωστε και στο υπόψιν κατηγορητήριο, δεν αναφέρεται, ποια συγκεκριμένα άτομα, επείστηκαν από εμένα, να μην καταβάλουν και πληρώσουν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους.   

Eπειδή από την αναφορά και την αντιπαραβολή των ανωτέρω αποδεικτικών μέσων, τόσων αυτών της κατηγορίας, όσο και όσων εγώ προσκομίζω, αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας η αθωότητά μου.  

 Αποδεικνύεται δε περίτρανα, ότι ουδεμία αξιόποινη πράξη από αυτές που μου αποδίδονται τέλεσα εκ δόλου ή εξ’ αμελείας, συνεπώς δεν συντρέχουν, ούτε και οι ελάχιστες αποχρώσες ενδείξεις. 

 Επειδή επίσης, κανέναν απολύτως δόλο δεν είχα ενώ ενώ επίσης κανένα απολύτως οικονομικό όφελος δεν αποκόμισα παράνομο ή νόμιμο

 Στην υπό κρίση περίπτωση από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι γνώριζα και θέλησα  να συγκροτήσω ή να ενταχθώ ως μέλος σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα από τρία ή περισσότερα πρόσωπα ( οργάνωση) που να επιδιώκει την τέλεση περισσοτέρων κακουργημάτων. 

 Συγκεκριμένα η από μέρους μου αποδοχή του κινδύνου που κατά το κατηγορητήριο προκλήθηκε από τη φερόμενη κατηγορία, του άρθρου 187 ΠΚ δεν στοιχειοθετείται ούτε αντικειμενικά ούτε υποκειμενικά στο πρόσωπό μου, όπως  περιγράφεται στο κατηγορητήριο. 

 Στο πρόσωπό μου δεν μπορεί επίσης να διαγνωσθεί ο οποιοσδήποτε ιδιοτελής οικονομικός ή άλλος σκοπός για την φερομένη πρόκληση των ανωτέρω αδικημάτων, αφού επρόκειτο για σαφή πολιτική και μόνο πολιτική δράση, από την οποία ουδέν όφελος εξαρτούσα. Ελλείπει δηλαδή το απαιτούμενο στοιχείο του ΛΟΓΙΚΟΥ ΚΙΝΗΤΡΟΥ για τη διάπραξη τέτοιων κακουργηματικών πράξεων. Όλοι οι ενδείκτες που γίνονται δεκτοί από τη θεωρία και τη νομολογία για την κατάγνωση της τέλεσης των ανωτέρω αξιόποινων πράξεων με ενδεχόμενο δόλο ελλείπουν στο πρόσωπό μου. Σε καμμία περίπτωση δεν προέβλεψα το ενδεχόμενο της προσκρούσεως και παρά ταύτα το αποδέχθηκα και αδιαφόρησα για αυτό. 

Επειδή  ουδέποτε συγκρότησα και ούτε εντάχθηκα σε ομάδα με σκοπό διάπραξης του κακουργήματος της κατ’ εξακολούθηση τετελεσμένης απάτης και σε απόπειρα απάτης σε βάρος αορίστου αριθμού πολιτών του Δημοσίου ΝΠΔΔ (ασφαλιστικών Οργανισμών) και Τραπεζών με επιδιωχθέν όφελος άνω των 150.000 ευρώ και αντικείμενο ιδιαίτερα μεγάλης αξίας.  

ΜΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 282 Κ.Π.Δ. 

 Η παντελής, λοιπόν, έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων, ικανών να στοιχειοθετήσουν τις τόσο σοβαρές και σημαντικές αποδιδόμενες σε βάρος μου κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα, καθιστά σαφές, κατά συνέπεια, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την επιβολή σε εμένα περιοριστικών όρων, αφού  μετά βεβαιότητος θα προσέλθω ενώπιον των Δικαστικών Αρχών όποτε τούτο χρειαστεί  και οποτεδήποτε κληθώ για να αποδείξω την αλήθεια των γεγονότων.  

 Η ηλικία μου, η επαγγελματική, κοινωνική και οικογενειακή μου κατάσταση δεν πρέπει να καταλείπει σε Εσάς καμμιά αμφιβολία ότι πάντα θα εμφανίζομαι ενώπιον των Δικαστικών Αρχών, όποτε καλούμαι προς τούτο. 

 Η διαπίστωση της συνδρομής σοβαρών ενδείξεων ενοχής κατά την επιβολή περιοριστικών όρων απαιτείται, αφενός για να εξασφαλισθεί η ορθή επίκληση και εφαρμογή της εν λόγω προϋποθέσεως και αφετέρου για να διασαφηνισθεί ησχέση της με το τεκμήριο αθωότητας. Όσο αυξημένη είναι η προσβολή του ατομικού συμφέροντος που επέρχεται με τη λήψη του δικονομικού μέτρου, τόσο υψηλότερος απαιτείται να είναι ο βαθμός υπονοιών σχετικά με την ενοχή του κατηγορουμένου (βλ. Δαλακούρα, Αρχή της αναλογικότητας και μέτρα δικονομικού καταναγκασμού, Αθήνα – Κομοτηνή 1993, σελ. 231). Από την αξιολόγηση αυτών των συγκριτικών προτάσεων προκύπτει σαφώς ότι η προϋπόθεση συνδρομής σοβαρών ενδείξεων δρα αυτοτελώς, και η επίκλησή της προηγείται χρονικά του ελέγχου των άλλων προϋποθέσεων.

                                                                       ...//...