η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου και γι' αυτήν αγωνίζομαι με την εδώ φυσική παρουσία.

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ  ΑΡΤΕΜΗΣΩΡΡΑ

     ΠΡΟΤΑΣΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ   

                                                                      ...//... 

Συνοπτικώς, λοιπόν, σύμφωνα με το άρθρο 282 § 3 ΚΠΔ, προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί αντί για περιοριστικούς όρους –εάν αιτιολογημένα κριθεί ότι οι τελευταίοι δεν επαρκούν– μόνον εάν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα, και 

• είτε δεν έχει μόνιμη ή γνωστή διαμονή στη χώρα, 

• είτε έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες να διευκολύνει τη φυγή του, 

• είτε να υπήρξε φυγόδικος ή φυγόποινος κατά το παρελθόν, είτε να κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή για παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των ανωτέρω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανόν, όπως προκύπτει από προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες του για ομοειδείς αξιόποινες πράξεις να διαπράξει και άλλα εγκλήματα. Εάν η αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο πράξη απειλείται στο νόμο με ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη με ανώτατο όριο τα είκοσι έτη ή εάν το έγκλημα τελέστηκε κατ’ εξακολούθηση ή στο πλαίσιο εγκληματικής ή τρομοκρατικής οργάνωσης ή υπάρχει μεγάλος αριθμός παθόντων από αυτό, προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί και όταν, με βάση τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της πράξης, κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος, είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα.  

Ωστόσο, η βαρύτητα της πράξης, κατά το νόμο, δεν αρκεί ποτέ για την επιβολή της προσωρινής κρατήσεως.  

Αξίζει, δε, να σημειώσει κανείς ότι το πλέγμα των ανωτέρω προϋποθέσεων επιβολής προσωρινής κρατήσεως τονίζει πόσο σημαντική και αναγκαία είναι, εν όψει των εξοντωτικών συνεπειών της, η σχολαστική τήρηση όλων ανεξαιρέτως των προαναφερθέντων όρων.  

Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούν να λεχθούν τα ακόλουθα: Προσωρινή κράτηση πρέπει να επιβάλλεται σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις και εφόσον κανένας από τους περιοριστικούς όρους της § 2 του άρθρου 282 δεν κρίνεται αποδεδειγμένα ικανός να αποτρέψει τον κατηγορούμενο από την τέλεση νέων κακουργημάτων ή να παρεμποδίσει εξαιρετικά πιθανή φυγή του. Και πάλιν, όμως, η διάταξη του άρθρου 282 § 3 ΚΠΔ δεν περιορίζεται σε αυτό, αλλά αξιώνει (άρθρα 93 § 3 Σ, 139 και 283 § 1 ΚΠΔ), την υποχρέωση του ανακριτή να αναπτύξει και να αναλύσει τις σκέψεις που τον οδήγησαν στην έκδοση εντάλματος, οι οποίες πρέπει να βρίσκονται μέσα στο πνεύμα του νόμου. Υποχρεώνει, λοιπόν, ρητώς τον ανακριτή σε ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, που σημαίνει αναλυτική παράθεση εκείνων των πραγματικών περιστατικών από τα οποία με νομική υπαγωγή, συνάγεται ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις σύλληψης ή προσωρινής κράτησης του κατηγορουμένου (βλ. ΑΠ 1727/1988 ΠοινΧρ Μ΄, 836, ΑΠ 1563/1988 ΠοινΧρ ΛΘ΄, 386). Η ανακριτική αρχή δεν έχει ο δικαίωμα να διαταράξει την τάξη των επιλογών που του θέτει ο νόμος, καταφεύγοντας απευθείας στο έσχατο από τα όπλα που διαθέτει, παρακάμπτοντας δίχως αιτιολογία τα λοιπά μέτρα δικονομικού καταναγκασμού (βλ. ΕφΑθ 524/2002 ΠοινΧρ ΝΒ΄, 994)

.  Στην συγκεκριμένη περίπτωση και μολονότι, υπό το πρίσμα όσων προεξετέθησαν, καθίσταται προφανές ότι δεν υπάρχουν καν ενδείξεις, που να καταδεικνύουν ενοχή μου για τις αποδιδόμενες σε εμένα αξιόποινες πράξεις, αποκλειστικώς για την πληρότητα του υπερασπιστικού μου λόγου, επιθυμώ –ως εκ περισσού– να εκθέσω τις ακόλουθες σκέψεις περί της μη συνδρομής εν προκειμένω των προϋποθέσεων εφαρμογής του άρθρου 282 ΚΠΔ, και δη αυτών της § 3 αυτού. 

 Επειδή για την παρούσα ανάκριση δεν κλήθηκα στην διεύθυνση που είχα δηλώσει στην Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Αθηνών και στις έγγραφες εξηγήσεις που παρείχα, πριν από την άσκηση κατηγορίας εναντίον μου, ούτε εγνώριζα την ύπαρξη του ανακριτικού εντάλματος.  

Επειδή δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής μου για τις αποδιδόμενες σε εμένα αξιόποινες πράξεις

  Επειδή έχω μόνιμη και γνωστή στις Αρχές κατοικία, δεν έχω προβεί σε προπαρασκευαστικές της φυγής μου ενέργειες, ενώ θα μπορούσα όλο το χρονικό διάστημα της φυγοποινίας μου να οργανώσω και να διαπράξω την φυγή μου στο εξωτερικό, δεν τό έκανα, διότι η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου και γι' αυτήν αγωνίζομαι με την εδώ φυσική παρουσία.  

 Η φυγοποινία μου έχει μοναδικό λόγο τον απολύτως βάσιμο φόβο δολοφονίας και εξοντώσεώς  μου, αφού και στο παρελθόν αποτέλεσα στόχο δολοφονίας τουλάχιστον δύο φορές, η δε ύπαρξη σε μένα τέτοιων και τόσων περιουσιών με κάνουν να αποτελώ στόχο πολλών αντιθέτων συμφερόντων (πολιτικών και οικονομικών) που θέλουν την φυσική μου εξαφάνιση. Η φυλάκισή μου ή έστω η κράτησή μου θα αποτελούσε, με δεδομένες τις συνθήκες κρατήσεως των φυλακών και τον συγχρωτισμό των εκεί κρατουμένων, τεράστιο, πραγματικό και όχι ιδεατό κίνδυνο για την φυσική μου ύπαρξη. Ουδέποτε ήθελα να φύγω από την Ελλάδα και ουδέποτε έφυγα μονίμως από την Ελλάδα. 

                                                                              ...//...